जे माझं नव्हतंच कधी ते मी माझं म्हणायला लागलो माझ्या मनात ते खोल खोल रुतत गेलं माझ्या रक्तात वाहायला लागलं माझ्या डोळ्यांतून आग बनून सांडू लागलं माझ्या नसानसांमधून सळसळू लागलं माझ्या आत खोलवर काहीतरी धुमसू लागलं मग मीच बनत गेलो एक स्फोटक द्रव्य... आणि जे माझं होतं माझ्या सतराशे साठ पिढ्यांमधून…
सर्वच कठीण आहे... प्रतिगामी शक्तींनी हैदोस मांडलाय.... रान पेटवलंय... हिरवळही पेटलीय अजून काय जळेल सांगता येणार नाही. "माझं ते माझंच तुझंही माझंच... सर्वकाही माझंच... मी एवढं सहजासहजी तुम्हाला एक होऊ देणार नाही स्वत:च्या पायावर उभं राहू देणार नाही... मला तुम्ही हवे आहात...पण... फुल्यांच्या आधीचे...! अगदी हुबेहुब तसेच...!" "मी,…
‘जावे त्याच्या वंशा तेव्हा कळे.’ खरं तर मी आदिवासी नाही. पण आदिवासी भागात काम करत आहे. आदिवासींची दुःखे, त्यांचे जगणे, त्यांच्या समस्या आदिवासी समाजाइतकी मला माहीत नाहीत. पण माझ्या निरीक्षणातून, संपर्कातून, अनुभवातून, चर्चांमधून मला जे ज्ञात आहे, ते मांडण्याचा नम्रपणे मी प्रयत्न करीत आहे. काही चुकलं तर आपल्या थोर…